Gisterenavond ben ik op bezoek geweest bij een mevrouw in een prachtig dorpje ten noorden van Sneek in Friesland. Zij had mij gebeld omdat ratten de vijverfolie in haar net aangelegde vijver hadden kapot geknaagd. Hierdoor was de vijver half leeggelopen en werd het gat ook zichtbaar. Dat was niet leuk.
Bij de verkenning (met een kopje koffie) werd duidelijk dat er eigenlijk maar één rat gezien werd. Dat was een stokoude schurftere rat met maar één oog die dagelijks op zijn dooie gemak van het kippenvoer aan het peuzelen was. Het dier was bijna tam. Zij had er zelfs foto’s van gemaakt en zij was aan het dier gehecht.
Om uit te sluiten dat er toch niet meer ratten rondscharrelen heb ik op strategische plekjes wat kippenvoer gestrooid. In de loop van de avond ben ik steeds even met de warmtebeeldcamera gaan kijken of er ratten of muizen op af kwamen. Uiteindelijk rond middernacht had ik nog geen rat gezien. Ook de oude rot niet. Kennelijk komt “de ouwe” ‘s-avonds zijn hol niet meer uit.
Bij mij werd intussen het beeld wel duidelijk. Kennelijk heeft mevrouw een rat of muis ingesloten bij het aanbrengen van de vijverfolie. Zo’n dier pikt dat niet en begint dan onmiddellijk de uitgang weer open te maken. Vijverfolie is kennelijk niet opgewassen tegen knaagdieren. Het betreffende knaagdier is daarmee waarschijnlijk wel flink nat geworden, omdat de vijver in zijn hol is leeggelopen. Toen de vijver leeg was heeft de het dier zijn karwei afgemaakt en een prachtig mooi rond gat gemaakt.
Maar ja,…. Hoe moet het nu verder nu blijkt dat er geen andere ratten worden gezien dan onze schurftige oude rot. Na wat overleg hebben we afgesproken dat we de oude rat met rust laten. Mevrouw zal hem regelmatig verwennen met wat voer en hem een onbezorgde oude dag gunnen. Zij denkt na over een mooie naam voor haar tuingenoot.
Misschien leven zij nog lang en gelukkig….