Berichten van de Rattenjager
Kort na de feestdagen ben ik gebeld door een mesterij voor kalveren. De boer uit België vlak bij de Nederlandse grens vertelde dat hij heel veel ratten had. Volgens hem was er geen ratten-bestrijder uit zijn omgeving die hem kon helpen. De ratten deden niets op klemmen en aten geen enkele variant gif. Hij was ten einde raad.
Toen ik met een collega-rattenjager door de stallen werden geleid waren we onthutst van wat we zagen. Bij iedere deur die open ging zagen we honderen ratten. Het leek wel een griezelfilm.
Nadat we een hadden afgeschoten en deze bekeken, hadden we de volgende verrassing. Het was een hele vreemde rat. Wij maakten kennis met de zwarte rat. Dit is een iets kleinere variant van de bij ons veel voorkomende bruine rat en we begrepen nu ook meteen het afwijkende gedrag. Het was ons al opgevallen dat de ratten in grote aantallen dicht bij elkaar zaten. De bruine rat is territoriaal en verdraagt geen ratten anders dan familieleden om zich heen.
We hebben op de eerste avond zo’n 60 stuks afgeschoten en dat voelde als een druppel op een gloeiende plaat. In een tweede sessie nog eens 50 stuks. Intussen had de boerenzoon goed gekeken naar onze aanpak. Hij vertelde dat hij (zijn vader) had geïnvesteerd (zo’n € 7.000,-) in een luchtbuks en thermische richtkijker. Hij was vanaf dat moment iedere avond gaan schieten. Mijn collega-rattenjager uit Brabant begeleidt hem nog een paar keer om hem de kneepjes van het vak te leren. Ik ben afgehaakt, omdat ik de reisafstand te groot vind.
Kortom, een avontuur dat ik niet snel zal vergeten.